حرف تکراری خوب نیست. ولی بعضی حرف‌ها فقط ظاهرش تکراری‌ست، اما...

پیامبر، حقیقت نجات و نجات حقیقی را به صورت کامل و جامع در حدیث ثقلین آورده است: «من در میان شما دو امانت نفیس و گران‌بها می‌گذارم؛ یکی کتاب خدا؛ قرآن و دیگری عترت و اهل بیت خودم. مادام که شما به این دو دست بیازید هرگز گمراه نخواهید شد».

بله، می‌خواهید بگویید تکراری است! خب، شاید اتفاقی که برای این حدیث افتاده تکراری نباشد!

مسلمانان تقریباً به این حدیث کاری ندارند! چه کار دارند خب؟ دارند زندگی‌شان را می‌کنند!

اتفاقی که الآن افتاده این است که مردم دارند در خیلی از موارد دقیقاً بر خلاف قرآن رفتار می‌کنند، نه عمداً، بل‌که غفلتاً. این غفلت از قرآن و اهل بیت لطمه‌های جبران ناپذیری به ما وارد کرده است. چرا؟ چون غفلت از علم حقیقی، یعنی زندگی در جهل واقعی!

قرآن: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَ الَّذینَ أَشْرَکُوا»¹؛ ای پیامبر! تحقیقاً، یقیناً، موکداً شدیدترین دشمنی را نسبت به مؤمنین در یهودیان و مشرکین پیدا می‌کنی.

قرآن وقتی چیزی را بزرگ حساب می‌کند واقعاً بزرگ است: «أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً». اما مسلمانان دقیقاً برعکس این آیه رفتار کرده‌اند. آن افرادی را که قرآن می‌گوید دشمن سرسخت شما هستند و شدیدترین دشمنی را با شما دارند، مسلمان‌ها بیش‌ترین دوستی را با آن‌ها برقرار کرده‌اند! کجا؟ کی؟ در عمل!

آن‌ها را دوست خالص و مخلص خودمان فرض کرده‌ایم. چه‌طور؟

من یک سوال از شما می‌پرسم. این مطالبی که الآن به عنوان علم در دانشگاه‌های ما تدریس می‌شود و به جوانان تعلیم داده می‌شود، از کجا می‌آید؟ تا حالا فکر کرده‌ایم یا نه؟ این مطالب از امام صادق و امام باقر است؟ این علم پزشکی که الآن در جامعه‌ی ما و در دانشگاه‌های ماست، منبعش فرمایشات معصومین است یا از جای دیگری می‌آید؟ اگر از امام صادق باشد که نباید این همه تعارض بین نظرات پزشکی روز و فرمایشات معصومین باشد؟

مثلاً معصوم می‌فرماید: اگر مردم می‌دانستند در نمک چه هست، به غیر نمک مداوا نمی‌کردند، اما پزشکی روز می‌گوید نمک نخورید! معصومین می‌فرمایند گوشت ماهی کم بخورید. امیرالمؤمنین می‌فرماید مرغ، خوکِ پرندگان است. آن‌وقت دکترها می‌گویند گوشت سفید مصرف کنید، ماهی زیاد بخورید، مرغ بخورید. معصومین می‌فرمایند: گوشت گوسفند دواست، اما دکترها می‌گویند گوشت قرمز کم بخورید. روایت داریم که گوشت شتر را نمی‌خورد مگر مؤمن. روایت داریم آب کم بخورید، ولی دکترها می‌گویند روزانه حداقل 6 تا 8 لیوان آب بخورید.

پس معلوم است که منبع اهل بیت نیستند. خب، حالا چرا این‌قدر اختلاف؟

فرض کنید اصلاً تحقیق کرده‌اند و به این‌جا رسیده‌اند، ولی آیا می‌شود این فرض را پذیرفت؟

چه‌طور تحقیقات‌شان خلاف فرمایش معصومین از آب در می‌آید؟ وقتی بررسی کنید می‌فهمید منبع جای دیگری‌ست!

روایت داریم شخصی خدمت معصوم علیه‌السلام رسید. حضرت به ایشان فرمود: معنای این آیه‌ی قرآن چیست که می‌گوید: «فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى‏ طَعامِه»².

آن شخص گفت؛ یعنی آدم باید حواسش باشد که چیزی که می‌خورد حلال و شرعی باشد.

آقا فرمودند، این‌که ظاهر آیه است، دیگر چه می‌خواهد بفرماید؟ گفت؛ نمی دانم.

حضرت گفت؛ معنای آیه این است که «فلینظر الانسان مِمَّن یَأخُذَ علماً»؛ انسان باید دقت داشته باشد علمی که در مغزش فرو می‌رود، علمی که دارد به عنوان پیشرفت می پذیرد ببیند از چه کسی می آموزد؟

یعنی نگاه کن ببین استادت کیست؟ ببین از چه کسی تغذیه‌ی علمی می‌شوی؟ آیا جامعه‌ی مسلمانان یک بار نشستند و از خودشان سوال کنند این مطالبی که ما به آن‌ها می‌گوییم علم، از کجا می‌آید؟ نباید سوال کنیم؟ همین‌جوری از هرجا آمد، هر چه شد؟!

وقتی یک بررسی اجمالی می‌کنیم می‌بینیم علوم ما، یعنی همان مطالبی که دارد در دانشگاه‌های ما تدریس می‌شود، از همان جا می‌آید که قرآن می‌گوید «أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً».

مشخص شد؟ معما حل شد؟

تحقیق یک بازی است که دشمن برای گول زدن ما درست کرده. اصلاً دشمن تحقیق نمی‌کند! دشمن می‌بیند که امیرالمؤمنین فرموده؛ «من چون آب کم می‌خورم استقامت دارم». همین را می‌گیرد و می‌رود جلو. وقتش را برای تحقیق کردن تلف نمی‌کند که! چون می‌داند بشر عقلش، تجربه‌اش، علمش و فهمش به جایی نمی‌رسد.

دشمن حواسش به حدیث ثقلین است! می‌فهمید؟ دشمن از همه‌ی مسلمین بیش‌تر قرآن و حدیث می‌خواند و اصلاً هم به سند هیچ کدام شک ندارد!!

بشر منهای وحی غیر از شرّ چیزی ندارد که! می‌رود می‌بیند امام صادق می‌گوید: اگر مردم می‌دانستند در نمک چیست، به غیر نمک با چیزی دیگری مداوا نمی‌کردند. نمی‌رود دیگر تحقیق کند که حرف امام درست است یا نه. همین که برایش ثابت شد که امام این را فرموده، می‌گیرد می‌رود جلو، و مطلب را وارونه می‌کند و به خورد من و شما می‌دهد. چه‌طور وارونه می‌کند؟ یکی می‌گوید آقا نمک خوب نیست! یکی هم می‌رود توی نمک دست می‌برد و نمک یُد دار تحویل ما می‌دهد. همه هم خوشحال! که چه نمک تر و تمیز و سفیدی! به به!

و نتیجه این می‌شود که نمک قدیمی، یعنی همان نمک غیر تصفیه شده و نمک دریا. این‌ها می‌روند کنار، که اگر از مسلمین خدای ناکرده کسی از غفلت به در آمد و رفت حدیث خواند و این حدیث را دید و خواست نمک بخورد، دستش به نمک واقعی نرسد!

این نتیجه‌ی اعتمادی است که ما به دشمن کرده‌ایم؛ انبوه معضلات و مشکلات در جامعه‌ی مسلمین!

1- سوره‌ی مائده، آیه‌ی 82

2- سوره‌ی عبث، آیه‌ی 24